Vliegen, rijden, fietsen en stressen
Door: Remy
Blijf op de hoogte en volg Remy
12 Mei 2015 | Suriname, Paramaribo
Ik schrijf hier mijn eerste berichtje vanuit het tropische Paramaribo terwijl ik net mijn laatste hap van mijn Roti-rol gegeten heb en met liters water mijn lichaam nog van een beetje vocht probeer te voorzien. Over de heenreis heb ik weinig te vertellen, behalve dat er een beetje vertraging was, ik wakker werd gehouden door een groep Surinamers die luid pratend een spelletje kaarten naast mij speelden in het gangpad en dat ik de hele vlucht ruim werd voorzien van eten en drinken door een uiterst amicale, maar ook uiterst homofiele, 50-jarige steward. Gelukkig had ik alles ruim van tevoren geregeld en stond de bus al op me te wachten toen ik mijn koffer had gepakt. Dat wachten hield vervolgens nog bijna 2 uur aan voordat we vertrokken.
Ik ontmoette na aankomst wel direct mijn eerste huisgenootje. Een coassistent uit Groningen die in hetzelfde vliegtuig bleek te zitten, in dezelfde bus zat, in hetzelfde huis ging wonen en met wie ik zelfs nog mijn terugvlucht deel. Over toeval gesproken! Na aankomst in het huis snel mijn bed opgemaakt, klamboe opgehangen en gaan slapen.
De volgende dag begon zoals je eigenlijk kan verwachten van een eerste nacht in Paramaribo: 7 uur ’s ochtends doorweekt van het zweet, uitgedroogd en gedesoriënteerd. Samen met een paar andere huisgenootjes die ook al wakker maken, maar meteen mijn eerste verkenningstocht door Paramaribo gemaakt op de fiets. En zoals ik van vele afleveringen van Erica op reis heb geleerd: geen betere plek om een land te leren kennen dan op de markt. Helaas was het een Chinese markt en dus volgens mij nog niet echt de beste plaats om de Surinaamse cultuur te leren kennen. De tocht er naartoe was al wel een hele belevenis. De vochtige warmte, de geuren en het drukke verkeer zorgden toch voor een mooie vuurdoop.
Hier bleef het echter niet bij, diezelfde dag heb ik nog een Surinaamse mijlpaal meegemaakt: mijn eerste echte Parbobiertje! Heerlijk gedronken aan de Waterkant in het zonnetje, uitkijkend over de rivier. Terug in het huis heb ik alle andere bewoners ontmoet en blijkbaar zitten we met 2 mannen en 16 vrouwen vanuit allemaal verschillende studies. Heel gezellig allemaal!
Vandaag was de eerste dag in het Academisch Ziekenhuis op de spoedeisende hulp. Als ik één woord moet verzinnen om deze dag te beschrijven is het “hectisch”. De weg zoeken, in een gigantische regenbui terecht komen (jaja, het is regentijd), alle administratieve rompslomp en toen mijn weg zien te vinden op de afdeling, terwijl iedereen het te druk had om mij te helpen. Gelukkig heb ik vernomen van andere Nederlandse stagiaires die ook in het AZP zitten, dat het na de eerste week beter wordt. Daar hoop ik dan maar op ;-) Gelukkig wel interessante patiënten gezien, van mishandeling tot reanimatie. Zo word je wel meteen in het diepe gegooid.
Hier houd ik het voor deze keer bij. Ik heb nog geen foto’s gemaakt, dat volgt allemaal bij het volgende verslag.
Ik ontmoette na aankomst wel direct mijn eerste huisgenootje. Een coassistent uit Groningen die in hetzelfde vliegtuig bleek te zitten, in dezelfde bus zat, in hetzelfde huis ging wonen en met wie ik zelfs nog mijn terugvlucht deel. Over toeval gesproken! Na aankomst in het huis snel mijn bed opgemaakt, klamboe opgehangen en gaan slapen.
De volgende dag begon zoals je eigenlijk kan verwachten van een eerste nacht in Paramaribo: 7 uur ’s ochtends doorweekt van het zweet, uitgedroogd en gedesoriënteerd. Samen met een paar andere huisgenootjes die ook al wakker maken, maar meteen mijn eerste verkenningstocht door Paramaribo gemaakt op de fiets. En zoals ik van vele afleveringen van Erica op reis heb geleerd: geen betere plek om een land te leren kennen dan op de markt. Helaas was het een Chinese markt en dus volgens mij nog niet echt de beste plaats om de Surinaamse cultuur te leren kennen. De tocht er naartoe was al wel een hele belevenis. De vochtige warmte, de geuren en het drukke verkeer zorgden toch voor een mooie vuurdoop.
Hier bleef het echter niet bij, diezelfde dag heb ik nog een Surinaamse mijlpaal meegemaakt: mijn eerste echte Parbobiertje! Heerlijk gedronken aan de Waterkant in het zonnetje, uitkijkend over de rivier. Terug in het huis heb ik alle andere bewoners ontmoet en blijkbaar zitten we met 2 mannen en 16 vrouwen vanuit allemaal verschillende studies. Heel gezellig allemaal!
Vandaag was de eerste dag in het Academisch Ziekenhuis op de spoedeisende hulp. Als ik één woord moet verzinnen om deze dag te beschrijven is het “hectisch”. De weg zoeken, in een gigantische regenbui terecht komen (jaja, het is regentijd), alle administratieve rompslomp en toen mijn weg zien te vinden op de afdeling, terwijl iedereen het te druk had om mij te helpen. Gelukkig heb ik vernomen van andere Nederlandse stagiaires die ook in het AZP zitten, dat het na de eerste week beter wordt. Daar hoop ik dan maar op ;-) Gelukkig wel interessante patiënten gezien, van mishandeling tot reanimatie. Zo word je wel meteen in het diepe gegooid.
Hier houd ik het voor deze keer bij. Ik heb nog geen foto’s gemaakt, dat volgt allemaal bij het volgende verslag.
-
12 Mei 2015 - 09:21
Pa En Ma:
hoi Remy,
Wat lekker dat er dan een zwembad is bij het appartement met deze hitte;)
Pa en Ma
-
12 Mei 2015 - 16:11
San En Pete:
Hoi Remy
Wat een gezellig verslag, ik zie het zo allemaal voor me.
Je zit gezellig daar met 16 vrouwen, misschien heb je het daardoor erg warm ;)
Wens jou een fijne tijd en geniet ook een beetje.
Had je nog een WhatsApje gestuurd, maar denk dat die aankomt als je weer in Nederland bent.
Lieve groeten en tot het volgende verslag.
-
13 Mei 2015 - 23:29
Colin,Joop, Vivian:
Hoi Ringo
wat fijn dat je veilig aangekomen ben!! we moesten even lachen om de steward hoor, volgens ons bestaan er dan ook geen hetero stewards zover wij weten..
16 vrouwen en 2 mannen?? verhouding is wel beetje scheef maar dan wel beter voor jullie:)
Wij zitten nu op de bank met zijn 3en, zit toch stuk ruimer zonder jou dus blijf nog maar even lekker weg! Nog een mooie tijd toegewenst in Suriname, geniet maar lekker !!
-
13 Mei 2015 - 23:58
Het Schoppenstel:
Een goed (en chaotisch) begin is het halve werk; veel succes met al dat vrouwvolk om je heen en zijn benieuwd naar het verdere verloop in het ziekenhuis.
-
13 Mei 2015 - 23:58
Het Schoppenstel:
Een goed (en chaotisch) begin is het halve werk; veel succes met al dat vrouwvolk om je heen en zijn benieuwd naar het verdere verloop in het ziekenhuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
