Bangkok

Het afgelopen jaar heb ik liefst 2 maanden in Suriname en 3 maanden in Duitsland doorgebracht, om vervolgens alweer een maand in Nederland te zitten. Hoog tijd dus om weer naar het buitenland te vertrekken :). Dit keer is echter heel anders. Eerder dit jaar ging ik geheel alleen op pad om coschappen te lopen in het buitenland, nu ben ik weg gegaan enkel om vakantie te vieren. En in plaats van dit alleen te doen, ontmoet ik bij aankomst mijn broer en bijna schoonzus die op reis rond de wereld zijn.

Zo vond ik mijzelf terug op een mistige novemberdag op Schiphol, klaar om het vliegtuig in te stappen met als bestemming Thailand! 45 dagen zal de reis duren en het zal mij brengen van het verre noorden tot het zonnige zuiden. De reis zal niet geheel met zijn drieën worden doorgebracht: na vijf weken reizen Colin en Vivian namelijk verder naar Australië. Gelukkig krijg ik dan versterking van Erik die mij de laatste etappe vergezelt.

Na een eerste voorspoedige vlucht kwam ik aan op het vliegveld van Doha wat zeer luxe was (de tax-free Aston Martin had wat mij betreft vervangen mogen worden voor de Burger King) om vervolgens snel verder te vliegen naar BKK. Zo voorspoedig als de vlucht ging, zo traag ging het volgende gedeelte. Bagage te laat, lange rij bij immigration en tot slot kreeg ik "nee" op request bij de gratis shuttlebus die mij naar het vliegveld moest brengen waar ik Colin en Vivian zou ontmoeten. Dan maar met het openbaar vervoer dat weliswaar iets langer zou duren, maar mij nog steeds voor slechts een euro op plaats van bestemming zou brengen. Uiteindelijk. Want uiteraard moest er eerst gewacht worden tot de hele bus vol was voor vertrek. Ik was als eerste in de bus dus dat beloofde nog wat te worden. Na ook hier de nodige tijd gewacht te hebben, ben ik na een rit van 45 minuten toch bij het vliegveld aangekomen. Nou ja, bij het vliegveld... Ik stond op de middenberm van de snelweg zonder enige aanwijzing in de buurt. Welcome to Bangkok! Over de brug, tussen de marktkramen en langs donker kijkende politie agenten wad het eindelijk tijd om herenigd te worden met mijn toekomstige reisgenoten die zich inmiddels aardig ongerust maakten (nog voor zíj vertrokken, hadden ze al gezien dat ik geland was).

Gedrieën zijn we maar snel naar ons appartement gegaan om even op te frissen zodat we ons uiteindelijk volop in het bruisende leven van Bangkok konden storten op de even legendarische als beruchte Khao San Road: Backpackers hoofdstad van de wereld. Als totaal onervaren backpacker had ik direct aangeraden om de taxi van 300 baht (ongeveer 9 euro) af te slaan en in plaats daarvan met het openbaar vervoer te gaan. Drie overstappen, anderhalf uur, een rommelende maag, veel goed bedoelde adviezen om bij de bestemming te komen en 150 baht per persoon waren we hopeloos verdwaald in die miljoenen stad. Verslagen hebben we toch maar de tuk tuk geregeld die ons in mum van tijd op de plaats van bestemming bracht.

Als troostprijs bleek Khao San Road aan alle verwachtingen te voldoen. Backpackers: check, goedkoop alcohol: check, dubieuze handelaars in diploma's en ID-kaarten: check, kraampjes waar je van alles kon eten van noedels tot schorpioen en vogelspin: check. Alleen de vreemde snuiters die ook hier zouden moeten rondlopen, lieten nog even op zich wachten.

Toen we midden op straat ons 620 ml biertje opdronken, kwamen we hem toch nog tegen. De 54-jarige, Franse, op Khao San Road wonende, voormalig olympisch kampioen kunstschaatsen (volgens hem) die in ons geïnteresseerd was, kon volgens mij wel tot de 'meer bijzondere types' gerekend worden. Die interesse in ons kwam met name voort uit het feit dat wij Nederlands waren. Luid roepend over cocaïne, marihuana en andere substanties waar je niet over wilt praten met de politie binnen gehoorsafstand, kwam hij bij ons staan. Of het de manier was waarop hij met zijn handje in de lucht sloeg als hij zijn standpunt wilde benadrukken, hetzelfde handje af en toe over het lichaam van Colin en mij bewoog of het feit dat hij voor de zekerheid benadrukte dat Colin en ik "niet zijn type waren"; iets deed me vermoeden dat hij homoseksueel was. Niet dat het iets uitmaakt, want hij was zeker niet de enige op die plaats. De straat was gevuld met mensen die van buiten volledig vrouw waren op een klein detail tussen de benen na. Ach, ook dat is Bangkok!