Cebu
Door: Remy
Blijf op de hoogte en volg Remy
11 Maart 2016 | Filipijnen, Moalboal
In het dorp heb je twee keuzes. Je kunt verder rijden met de scooter tot het begin van de top, of je loopt de hele route, mits je de weg kent. Dat laatste was geen probleem, want 2 jongens van 6 en 8 jaar oud wilden ons maar wat graag leiden voor een kleine fooi. De jonge gidsen hebben ons vervolgens anderhald uur geloodsd over achteraf gelegen wegen enpaadjes tussen de velden en boerderijtjes, terwijl de piek dichterbij kwam. Ten slotte nog 20 minuten klauteren over rotsen en toen konden we vanaf de top genieten van het uitzicht, zo ver dat we van de west- tot de oostzijde het hele eiland konden overzien. De terugweg naar Moalboal was gelukkig een stuk korter, hoewel we nog een korte rustpauze hielden bij een waterval.
Een dagje activiteiten en dan weer een dagje rust. Niet alleen omdat we een rustig tempo aan wilden houden (we hebben immers 4 weken in de Filipijnen), maar ook omdat ons budget het niet toelaat. De enige activiteiten die we hebben ondernomen, waren het hardlopen in de ochtend en het dansen in de avond. We hadden een bar gevonden met latin music en dat betekende voetjes van de vloer. In eerdere reisverslagen over Tanzania en Suriname heb ik al verteld over de houterige Nederlander die een poging doet tot dansen tussen alle ritmische en soepele locals. Ditmaal was het erger. Ik heb er nu namelijk één die met me meereist. Dit betekent nog meer verbaasde blikken. Wat doen die twee samen en waar is die jongen überhaupt mee bezig!? Gelukkig maar dat het niet in onze aard zit om ons daar druk over te maken.
De dag erna meldden wij ons, samen met de kater die ons die ochtend vergezelde, aan de waterkant voor wat hopelijk ons hoogtepunt zou zijn in Moalboal. Hopelijk, omdat we nog niets geregeld hadden. We hadden gehoord dat duiken in Moalboal erg spectaculair zou zijn, met name vanwege een mooi natuurspectakel dat vlak voor de kust te aanschouwen is. We hadden geluk. Hoewel ons in eerste instantie werd verteld dat er geen plaatsen meer waren die dag, werd er op het laatste moment een divemaster opgetrommeld en kon het toch doorgaan. Uitgerust in volledige bepakking stapten we in het toch vrij frisse water om op zo'n 20 meter van de kust voor een verrassing te staan. Het zacht glooiende zand hield ineens op en ging over in een loodrechte wand met koraal tot onbekende diepte. Langzaam daalden we af tot 25 meter diepte, al kijkend naar de vissen en tal van paarse zeesterren toen het gebeurde. Eerst dachten we dat er een wolk voor de zon was gegaan, omdat het zo donker werd. Toen we omhoog keken, zagen we echter honderdduizenden sardientjes zwemmen! Geweldig om te zien hoe al die vissen als één bewegen rond de koraalwand. Bijzonder ook om te zien hoe de sardientjes reageren op hun omgeving, wat heel duidelijk werd toen we zelf midden in de school zaten. We zagen hoe de luchtbellen van onze ademhaling tunnels maakten als de sardientjea uitweken en hoe de meterlange trevally's aanvallen uitvoerden op de school.
Na onze duik werd ons de tip gegeven dat als we zo van het onderwaterleven hielden, we zeker ook de andere kant van Cebu moesten aandoen, voordat we verder zouden reizen naar een volgend eiland. Aan de oostzijde was er namelijk de mogelijkheid om te snorkelen met walvishaaien. Van mijn broer (die dit enkele jaren terug in Centraal-Amerika al eens gedaan heeft) had ik gehoord dat dit een geweldige ervaring is. Zo geweldig zelga dat hij het beschreef als misschien wel het meest bijzondere wat hij ooit gedaan heeft tijdens het reizen. Er was dus geen twijfel dat we deze kans moesten grijpen en de volgende dag vertrokken we naar Oslob waar deze snorkeltrips worden georganiseerd. Daar aangekomen kwamen we erachter dat het wellicht beter was als we niet zo halsoverkop waren vertrokken, want het vinden van een geschikte slaapplaats bleek nogal een uitdaging. Hoge prijzen voor slechte kamers was alles wat we tegenkwamen. We dreigden bijna de hoop te verliezen toen we bij een kamer van 20 euro per nacht kwamen met maar enkele dingen in de kamer: een matras op de grond, 2 kakkerlakken, muggen en een hoop gaten in de muren. Gelukkig kwamen we uiteindelijk toch nog uit bij een acceptabele kamer (hoewel overbetaald) waar we onze korte nacht door konden brengen.
Om 5 uur opstaan is normaal gesproken erg lastig, maar die ochtend in Oslob hadden we er geen enkele moeite mee. Na een snel ontbijt bij de bakker waar ze chocobroodjes verkochten voor 4 eurocent, vertrokken we in alle vroegte naar de boot, in de hoop de ergste drukte voor te zijn. We waren niet de enigen met dat idee en dus waren we toch nog met aardig wat anderen onderweg. Slechts een paar minuten zagen we ze al zwemmen. Meteen overboord springen dus en zwemmen tussen die fantastische vissen. We hadden een half uur de tijd, maar al zwemmend en bewonderend brachten we anderhalf uur door in het water, tot woede van onze kapitein. Maar hoe kun je ook bezig zijn met de tijd als je walvishaaien hebt te bestuderen. Te laat terug zijn, was overigens niet de enige overtreding die ik begaan heb. Het is verplicht om meer dan 5 meter afstand te bewaren, maar al kijkend naar één exemplaar, was er een ander die van achter tegen mij aan zwom. Overdonderd en met een schuldgevoel maakte ik dat ik weg kwam, maar de kolos zwom door alsof er niets gebeurd was. Waarom zou hij ook anders doen? Zo'n klein mensje zal zijn dag niet verstoren. Eenmaal aan wal kon ik alleen maar mijn broer gelijk geven en beamen dat het één van de geweldigste dingen is die je kunt doen als je aan het reizen bent.
Omdat het nog vroeg was, besloten we om nog naar een waterval te gaan. Eén die bekend staat als de mooiste van het eiland. Deze stelde ook zeker niet teleur. Omdat het het droge seizoen is, was het niet zozeer een waterval, maar een stortvloed aan mist en regenbogen. Met dat uitzicht genoten we van onze lunch (wederom van de bakker, echt een uitkomst voor de arme backpacker met een budget ;-)).
Na een heerlijke tijd op Cebu was het echt tijd om verder te reizen. Hoewel je je prima weken kunt vermaken op dit eiland, zou het zonde zijn om niet wat mee te krijgen van een paar andere van de ongeveer 7000 eilanden in de Filipijnen. Zodoende pakten we de bus naar het zuiden van het eiland om daar de 'super fast cruise' naar Negros te nemen. 'Super fast' betekent 2 uur wachten in een hete terminal, dan nog eens een uur wachten op de nog hetere boot voor je te horen krijgt dat je van boot moet wisselen. Op de andere boot kreeg iedereen de mededeling dat we toch op de vorige boot moesten zijn die vervolgens met een slakkengang de oversteek maakt. Niet direct wat je verwacht van een ferry die volgens het schema ieder uur hoort te vertrekken ;-). Nu hebben we een aardig ontspannen en tolerante houding met reizen, omdat we weten dat het zo gaat in Azië, maae het is toch irritant om weer een dag kwijt te zijn aan reizen. Mede door deze ervaring besloten we om niet teveel heen en weer te reizen tussen verschillende eilanden in de paar weken die we nog hadden en om na Negros dus nog 2 eilanden aan te doen.
-
13 Maart 2016 - 20:45
Hans Van Den Berg:
Hoi Remy,
Leuk om je verslagen te lezen, zeker omdat er een aantal bekende plaatsen voorbij komen, die ik lang geleden zelf regelmatig aandeed toen ik op missieschip Doulos voer als scheepswerktuigkundige. Weinig veranderd allemaal zo te horen. Singapore alles tot in de puntjes geregeld en prijzig en dan Cebu veel armoede voornamelijk, maar vriendelijk volkje. Waar ga je nog meer naar toe in de Filipijnen?
Groeten en geniet ervan! -
14 Maart 2016 - 10:20
Het Schoppenstel:
Voor ons geen enkele bekende plaats,maar evengoed erg leuk om weer een verslag te lezen en nog leuker dat jullie zoveel mooie dingen zien en dat de vissen zo goedgezind waren. Geniet nog van je laatste week daar en wij zien je ook wel weer graag terugkomen,hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley