Van Ayutthaya naar Chiang Mai

De tweede dag in ayutthaya hadden we weinig gepland. Overdag lekker uitslapen en een beetje door de stad slenteren om tegen het einde van de middag nog een boottocht te maken. Dit bracht ons ook weer langs enkele oude tempels en sloot af met een prachtige zonsondergang bij een mooi bewaard gebleven tempelcomplex. Het laatste wat gepland was, was onze grote reis naar het noorden.

Zo'n lange treinreis is een avontuur op zich, ook al slaap je het grootste deel ervan, en we waren dan ook erg benieuwd hoe ons slaapvertrek eruit zou zien. De trein kwam zoals gebruikelijk een half uur te laat en we werden door de conducteur snel de coupé binnen geloodsd. Eerst dachten we dat het vreemd was dat we eerst allemaal andere coupés door moesten lopen voor we bij die van ons waren. Daarna waren we ervan overtuigd dat er een misverstand had plaats gevonden of dat de conducteur een misselijke grap met ons aan het uithalen was. Van één ding was in ieder geval geen sprake en dat was dat waar we stonden, werkelijk onze slaapplaats was. In plaats van bedden hadden we stoelen die niet ver naar achteren konden. In plaats van gordijntjes, was alles gewoon open. Het licht bleef de hele nacht fel branden, de ramen konden niet dicht, zodat we continue in oorverdovend lawaai zaten en de muggen vrij naar binnen konden komen. Het toilet was een gat in de grond, waar bovendien de deur niet van dicht kon. Niets te eten, niets te drinken en dit moesten we 13 uur vol zien te houden! Relaxed in een vliegtuig met mijn biertje een filmpje vind ik het al lang. Deze situatie was veruit de grootste teleurstelling tot nu in Thailand. Om nog een beetje te slapen grepen we maar meteen naar het slaapmutsje dat we toevallig hadden meegenomen: Thaise whisky genaamd Black Cock. Ik kan niet zeggen dat ik ooit nog had gedacht blij te zijn om Black Cock in me te hebben! Veel hielp het echter niet en uur na uur kroop voorbij. Tegen zeven uur, toen de zon al opkwam, heb ik eindelijk een paar uur geslapen. Zo kwamen we na een uitputtende reis aan Chiang Mai en moest de dag nog beginnen.

Chiang Mai is een compleet andere stad dan Bangkok. Hoewel het de op één na grootste stad is van Thailand, wonen er slechts een paar honderdduizend mensen en de stad is dus veel rustiger dan Bangkok. Het was precies de oase van rust waar we naar op zoek waren na de helse treinreis. Om de dag te beginnen, hadden we maar 1 optie: slapen! Buiten slapen en eten hebben we dan ook weinig gedaan.
De volgende dag begon met vroeg wakker worden, omdat het tijd was om naar het immigratiekantoor te gaan om ons visum te verlengen. Zoals verwacht duurde dit een Thais uurtje (3,5 Nederlandse uren). Als je aan het reizen bent, weet je dat er dingen kunnen gebeuren die eens tegenzitten, maar na 2 dagen niets leuks gedaan te hebben, was het nu toch tijd om het te compenseren met iets echt leuk. Die middag stond namelijk ziplinen door de jungle op het programma. Ziplinen betekent dat je een parcours aflegt waarbij je, hangend aan een kabel, zwiert over de boomtoppen , rivieren en watervallen over grote afstanden, gevolgd door stukken abseilen en wandelen over touwbruggen om vervolgens weer te zweven over afstanden van honderden meters. Fantastisch was het! Precies wat we nodig hadden om weer te genieten van het reizen.
In de avond zijn Colin en ik nog even de stad ingegaan (Vivian voelde zich niet helemaal lekker dus die bleef even in bed liggen) en we kwamen toevallig in de uitgaansbuurt van Chiang Mai terecht. Hier vonden we een supergezellige rockbar met livemuziek waar we nog even een biertje dronken. En daarna nog een paar. De volgende dag bleek echter dat Vivian zich echt beroerd was gaan voelen en Colin voelde zich ook niet top fit. Dus besloot ik om in mijn eentje de stad te verkennen. In het centrum van de stad bevinden zich enkele van de mooiste en oudste tempels in Thailand en het bezoek was meer dan de moeite waard. Uiteraard had ik al eerder tempels gezien in Thailand, maar deze waren op hun manier heel anders, eenvoudiger op een manier die mij meer aanstond dan de opzichtige tempels uit Bangkok. Al met al zeer de moeite waard. En het is jammer dat Colin en Vivian dit moesten missen. Het was echter niet het enige wat ze moesten missen, want 's avonds bleken ze nog steeds ziek te zijn en dus zou ik de volgende dag weer in mijn eentje op excursie gaan.
De excursie bestond uit verschillende onderdelen. Als eerste werd er een bezoek gebracht aan de Hot springs. Helaas willen deze nogal eens van temperatuur wisselen en dat was vandaag ook het geval. Lekker pootjebaden in water van 80 graden leek me niet echt ontspannend dus dan maar weer snel in de minibus naar de hoofdattractie: Chiang Rai. Chiang Rai kent weinig culturele hoogtepunten, behalve de witte tempel. En die is er enkel gebouwd in de afgelopen jaren om het tekort aan cultuur goed te maken, zodat het toerisme wat aantrekt. Het klinkt een beetje als "nep" en "kitsch", puur bedoeld om de economie een beetje op gang te helpen. Maar wat ze ervan gemaakt hebben, is erg indrukwekkend. Het gehele complex is in het wit met allemaal kleine spiegeltjes waardoor het van een afstand schittert in het zonlicht. En hoewel het nog niet af is, heb ik er heel mooie foto's kunnen maken. Na een uurtje rondlopen gingen we naar het noorden naar de Golden Triangle en het meest noordelijke puntje van Thailand. De Golden Triangle is het grensgebied tussen Thailand, Myanmar en Laos. Hier heb je prachtig uitzicht over de Mekong rivier en de bergen op de achtergrond en was er ook de mogelijkheid om voor een uurtje Laos te bezoeken. Hoewel ik een aanbod om een extra land te bezoeken niet snel afsla, was er het risico dat bij een eventuele douanecontrole bij terugkomst ik een nieuw visum zou krijgen wat maar 15 dagen geldig zou zijn. Gezien de moeite die het had gekost om mijn visum te verlengen, wilde ik dat risico niet lopen en ben ik achter gebleven. Dit betekende dat ik een uur lang met een koud biertje in mijn hand moest uitkijken over een prachtig uitzicht. Balen! Als laatste deel van de excursie stond een bezoek aan een inheems dorp op de planning (erg toeristisch, had van mij overgeslagen mogen worden), alvorens de terugreis van 3,5 uur naar Chiang Mai. Thuis gekomen bleken Colin en Vivian nog steeds ziek te zijn en dus werd snel de beslissing genomen: beter om ziek te zijn in een mooie plek op onze volgende bestemming dan in een benauwde kamer in een stad. Dus besloten we de volgende dag af te reizen naar Pai en zouden we later terugkomen om Chiang Mai verder te ontdekken.