Laatste dagen

Op de valreep nog een allerlaatste verslag uit Tanzania. Op het moment van schrijven ben ik weer terug in Arusha om de allerlaatste dingen af te ronden voor ik morgen alweer naar huis ga. Ik zal proberen de draad op te pakken in Stonetown.

We zijn 2 nachten in Stone Town gebleven. Hier hebben mijn ouders even kunnen wennen aan het klimaat (het is bijna 10 graden warmer dan in Arusha en de zon schijnt continue). Ook hebben we een rondleiding door de stad gehad waarbij we de mengeling van Arabische en Indische gebouwen konden bekijken, de lokale markt hebben bezocht en de oude slavenmarkt hebben bezocht. Na het korte verblijf in Stone Town zijn we daarna vertrokken naar de oost-kust om in een lodge aan het strand te verblijven. Het complex waar de lodge stond was prachtig met parelwitte stranden, heerlijk warm, helder water, aardige mensen en lekker eten. Ook het weer zat erg mee: in de tijd dat we er hebben gezeten hebben we maar een paar buien van hooguit een half uur gehad, ondanks dat het regentijd is. De rest van de tijd konden we met een koud biertje onder een blauwe hemel in de zon zitten.

Dinsdag stond voor mijn vader en mij een excursie op het programma: we gingen zwemmen met dolfijnen. Hiervoor stonden we om kwart over vijf op om naar de westkust te gaan, in een gammele, oude boot te stappen en urenlang geen dolfijn te zien. Hoe langer het duurde, hoe meer ik het gevoel kreeg dat we waren opgelicht, totdat eindelijk de eerste dolfijnen gezien werden. Hierna volgden er snel meer en konden we genieten van de dolfijnen die op een paar meter afstand uit het water sprongen. Helaas werd ons verteld dat dit het verkeerde dolfijnensoort was en waren deze dolfijnen te schuw om mee te zwemmen. Uiteindelijk werden ook de juiste dolfijnen gezien en moesten we snel het water in springen met duikbril en snorkel. Het werd zodoende toch nog een prachtige ervaring met tientallen dolfijnen om je heen die zo dichtbij waren dat je ze kon aanraken!

Zoals altijd het geval is als je het paradijs op aarde hebt gevonden, ging onze tijd op Zanzibar veel te snel voorbij en moesten we al snel weer terug naar Arusha. Ook dit keer bleek onze vlucht gecanceled te zijn, maar in tegenstelling tot vorige keer, werden we nu keurig gebeld en werd een eerdere vlucht die dag aangeboden.

Gisteren brak de laatste dag in Tanzania aan voor mijn ouders. Hoewel niets meer gepland stond voor deze dag, ontmoetten we die ochtend een Engelse vrouw die verderop een weeshuis had en ons uitnodigde om daar een kijkje te nemen. Dit wilden we natuurlijk niet laten schieten en de dag doorbrengen met de weeskinderen vormde een heel mooie afsluiting voor mijn ouders. ’s Avonds toen mijn ouders al naar het vliegveld vertrokken, had ik met Maria afgesproken om het weeshuis te bezoeken waar zij werkte. Dit weeshuis was een enorm contrast met de andere weeshuizen die ik heb bezocht! Het weeshuis dat we eerder die dag bezochten was een klein, maar gezellig complex met elf kinderen. Het weeshuis van Christopher is nog kleiner en moet voor een groot gedeelte nog afgebouwd worden. Maar het weeshuis dat ik die avond bezocht was gevestigd in een zeer groot klooster-complex. Er woonden daar veertien kinderen en zeven nonnen in een complex dat zeker vijf keer zoveel mensen kan herbergen. Er was meer dan genoeg speelgoed voor de kinderen, genoeg eten van de maisvelden en groentetuinen die bij het klooster hoorden, er was een televisie en alle kinderen gingen naar een private school die ook in het complex was gevestigd. Dit weeshuis was niet alleen zeer luxe voor Tanzaniaanse begrippen, maar zou ook in Europa niet misstaan.

Nu mijn laatste dagen hier zijn aangebroken, kan ik terugkijken op een geweldige tijd. Van tevoren wist ik toch niet goed wat ik in Tanzania zou aantreffen en van de verwachtingen die ik had zijn er weinig uitgekomen. Maar hoewel het anders was dan voorgesteld, bleek dit nog veel beter te zijn! In de afgelopen drie maanden heb ik meer meegemaakt dan in de drie jaar daarvoor en het zal moeilijk zijn om weer te wennen aan het dagelijkse leven in Nederland. Vooral de mensen die ik hier heb ontmoet en de ontspannen sfeer hier zal ik erg missen. Pluspunt van het terugkeren naar Nederland is natuurlijk dat ik iedereen weer zal zien en ik hoop spoedig alle verhalen te kunnen vertellen die ik niet opgeschreven heb! Heel erg bedankt voor het lezen van mijn reisverslagen en ik hoop dat jullie ervan hebben kunnen genieten! :-)