Safari, weeshuis, heerlijke koffie en Zanzibar...

Het is alweer een tijdje geleden dus hier is weer een kleine update van mijn kant. Sinds Kilimanjaro is er erg veel gebeurd en heb ik weinig tijd gehad om iets te schrijven. De dag nadat ik terug kwam van kilimanjaro kon ik direct weer aan het werk, ondanks dat ik gebroken was. In de ochtend werken in het ziekenhuis en ’s avonds mijn ouders ophalen van het vliegveld. Heel erg leuk om weer eens iets van thuis te zien na 2 maanden! Mijn ouders zouden vervolgens in een prachtige lodge verblijven terwijl ik nog de laatste dagen bij mijn gastgezin zou verblijven en de laatste dagen in het ziekenhuis zou werken.

Zaterdag (de dag nadat mijn ouders waren aangekomen), nam ik mijn ouders mee voor een eerste rondleiding door Arusha. Omdat ze in het donker waren aangekomen konden ze nu voor het eerst een blik op Afrika werpen. We waren nog maar net vertrokken toen ik van Christopher (van het weeshuis) te horen kreeg dat hij onderweg was naar Arusha. Dit was mooi, want dan kon hij tijdens de lunch meteen kennis maken met mijn ouders die een paar dagen in het weeshuis zouden helpen en allerlei spullen bij zich hadden voor het weeshuis (iedereen nog heel erg bedankt daarvoor!!). Zondag heb ik mijn ouders meegenomen voor een kleine rondleiding door het ziekenhuis en stond de kennismaking met mijn gastgezin op het programma, die zo aardig waren om ons uit te nodigen voor het eten.

Maandagochtend verlieten we Arusha om half acht om op safari te gaan (voor de tweede keer) naar Serengeti, Ngorongoro en Lake Manyara. Mijn ouders vonden het helemaal geweldig en hoewel ik hiervoor een fantastische safari heb gehad, heb ik ook dit keer weer genoten. We hebben weer heel veel geluk gehad met de dieren die we hebben gezien (blijkbaar trek ik bijzondere dieren aan :). Natuurlijk hebben we de big five weer gezien en tal van olifanten, giraffes en andere prachtige dieren. Persoonlijk hoogtepunt was in Ngorongoro toen we vijf minuten nadat ik voor de grap had gezegd dat ik een baby neushoorn wilde zien, we er inderdaad één zagen lopen met zijn moeder.

Toen na vier dagen de safari erop zat, kwam voor mij de laatste dag in het ziekenhuis eraan. Hoewel ik blij zal zijn als ik weer in een ziekenhuis zal zijn met meer mogelijkheden en minder frustraties, zal ik de plek waar ik zoveel heb kunnen doen en zoveel ervaringen heb meegemaakt wel erg missen. Het afscheid werd iets verzacht doordat ik nog mee mocht helpen met de orthopaedisch chirurg met een onderbeensamputatie bij iemand die een motorongeluk had gehad.

Voor de zondag had ik samen met Christopher nog een excursie gepland. Samen met mijn ouders en Maria hebben we een lokale koffieplantage bezocht. Hier kregen we een rondleiding over de plantage, waar ons van alles werd geleerd over de tientallen verschillende soorten koffiebonen, de geschiedenis van de plantage, over zijn familie en zijn jeugd. Met deze overdaad aan informatie konden we daarna helpen met het bereiden van een kop koffie voor onszelf. Het is bijna onnodig om mee te delen dat het de lekkerste koffie is die ik ooit heb! Na de excursie zouden mijn ouders bij Christopher blijven om te kijken wat ze voor ons weeshuis konden doen en zou ik met Maria terug gaan naar Arusha waar ik nog wat laatste werkzaamheden voor de organisatie zou doen. Helaas konden mijn ouders niet lang blijven bij het weeshuis: vanwege het slechte weer was de weg eigenlijk onbegaanbaar voor mijn ouders. Desondanks hebben we in een paar dagen nog wel al het speelgoed, de kleding en schoolspullen kunnen uitdelen, wat heel welkom ontvangen werd!! Ook hebben we ervoor gezorgd dat men nu eindelijk stromend water en zonne-energie heeft in het weeshuis.

Voor donderdag hadden we gepland dat we naar Zanzibar zouden gaan. Na alle verhalen over het paradijselijke, tropische eiland met de witte zandstranden had ik hier al een tijd naar uitgekeken en beloofde het om de perfecte afsluiting te worden van een fantatstische tijd in Afrika. We zouden om half 4 in de middag vliegen voor een korte vlucht van iets meer dan een uur van Kilimanjaro Airport naar Zanzibar. Helaas kregen we op Kilimanjaro Airport te horen dat we iets later naar Zanzibar zouden vertrekken. Een dag om precies te zijn. Blijkbaar was onze vlucht gecancelled en konden we weer terug naar Arusha, zonder dat we een reden kregen, ons aangeboden werd om een andere vlucht te nemen en zelfs zonder ons geld terug te krijgen. Hier konden we in Arusha bij het hoofdkantoor om vragen. Dit betekende dus dat we in totaal 2,5 uur voor niets in de taxi hadden gezeten en in ieder geval honderd dollar aan taxikosten kwijt waren. Na lang wachten op het hoofdkantoor van de maatschappij kregen we toch nog ons geld terug, zodat we op het laatste moment vlak voor sluitingstijd nog bij een andere maatschappij nieuwe tickets voor de volgende dag konden kopen. Later die dag kreeg ik te horen van één van de medewerkers van de organisatie waar ik voor werkte dat de vlucht gecancelled werd, omdat de maatschappij plots had besloten om helemaal niet meer naar Zanzibar te vliegen.

De volgende dag ging onze vlucht gelukkig wel door en na slechts een uur vertraging (wat ze hier gewoon African time noemen) kwamen we gisteren aan op Zanzibar. De eerste dagen zullen we in Stone town doorbrengen om daarna naar het noorden de zandstranden op te zoeken. Stone Town is een heel bijzondere stad en volledig anders dan ik had verwacht. Omdat de stad eerst van de Indiers en later van de Arabieren is geweest, heb je eerder het idee dat je in het Midden-Oosten rondloopt dan in Afrika.

Dit was het voorlopig weer. Ik zal volgende week mijn laatste bericht plaatsen over mijn laatste week in Afrika en hoop jullie allemaal daarna snel weer te zien!