Negros en El Nido

De stad waar we in verbleven op Negros was Dumaguete. Een stad die we met zorg hadden uitgekozen. Het is namelijk een gezellige studentenstad en bovendien uitvalsbasis naar een m hadden geleerd van onze fout in Oslob en zodoende had ik van tevoren een hotel geboekt. Dit bleek een schot in de roos! Voor nog geen tien euro per persoon hadden we een prachtkamer met toegang tot de spa en een goedkoop en verrukkelijk restaurant.

De eerste activiteit die we ondernomen op Negros Oriental (het gedeelte van het eiland waar wij verbleven) was wederom een waterval bezoeken. Hadden we op Cebu al de mooiste van het eiland bezocht, dit was één van de mooiste van heel de Filipijnen, onder andere omdat het heel weinig wordt bezocht door toeristen. De reden voor de relatieve onbekendheid ligt in de typhoon die het eiland 5 jaar geleden heeft getroffen en de weg naar de waterval heeft weggevaagd. Het was dan ook niet gemakkelijk om de waterval te bereiken. Eerst met de jeepney (een van de lokale vervoersmiddelen) naar een nabij gelegen dorp. Dit betekende een uur lang hangen aan een stang achterop de wagen waar maar liefst 35 mensen in zaten. Daarna gingen we met de motor met zijspan over hobbelige zandwegen naar de plek waar het pad vroeger begon. Hier vandaan konden we 2 uur lang klouteren over rotsen en de rivier door waden tot we bij de waterval kwamen. Onderweg waren we nog 1 ander paar tegen gekomen, maar zij haakten snel af toen ze merkten hoe lastig het was, zodat we de waterval voor onszelf hadden. En wat een waterval! Dertig meter hoog en gelegen in een even diepe kloof. Hier hebben we in het koude water al het zweet van de wandeling van ons af kunnen wassen.

Na nog een dagje rust waarbij de grootste activiteit een 2 uur durende massage was, was het tijd om te gaan duiken bij Apo Island. We hadden dit uitgekozen, omdat hier de kans vrij groot is om schildpadden te zien. Om de kans nog groter te maken, hadden we twee duiken daar gepland. En wederom hadden we geluk. We waren nog geen minuut in het water en toen zagen we de eerste schildpad al op nog geen meter afstand voorbij zwemmen. In totaal hebben we die dag maar liefst 3 schildpadden gezien en tal van prachtige vissen, waarvan een groot aantal ons nog onbekend was.

Na de paar dagen op Negros vertrokken we naar het volgende eiland. Het bleek echter nogal een uitdaging te zijn om dit goedkoop te doen. Realistisch gezien is het eiland alleen te bereiken met het vliegtuig. En hoewel dit vanaf Dumaguete mogelijk was, zou dit 200 euro per persoon gaan kosten. Veel goedkoper is het om vanaf Cebu te vliegen. Dus bevonden we ons weer in de haven voor de boot terug. Daar pakten we de bus naar Cebu-stad wat nog eens 6 uur duurde. De volgende ochtend om tien pakten we het vliegtuig naar Manila. Vandaar het vliegtuig naar Puerto Princesa. Tot slot nog een busreis van 7 uur naar het noorden van het eiland naar het plaatsje El Nido. Hier kwamen we gebroken aan na 2 volle reisdagen om midden in de nacht een hotel te zoeken.

Heel veel moeite dus, maar dan krijg je ook wat. Het plaatsje El Nido is gelegen tussen hoge rotswanden aan de kust en staat bekend om enkele van de mooiste stranden van de wereld. We hadden van tevoren al gehoord dat deze plaats een must see en de borden bij aankomst die ons welkom heetten op "the world's number one island" en in "the city of the living gods" zorgden voor extra hoge verwachtingen.

De beste manier om de stranden te bezoeken is via een boottour langs de stranden, eilanden en rotsen. Voordat we daar aan konden beginnen, moesten we echter eerst aan geld zien te komen. De enige pinautomaat in het dorp was leeg en, zo werd ons verteld, zou over onbepaalde tijd bijgevuld worden. Misschien die avond, misschien volgende maand. Een andere optie is om via internet geld over te maken naar een Western Union kantoor en het daar op te halen. Tenminste, dat zou een optie zijn als de website ons niet in de steek liet. Of we hadden zeer slecht tot geen wifi, of de website gaf een foutmelding. Na 2 dagen proberen om aan geld te komen en zodoende nog steeds niets kunnen ondernemen, gingen we uiteindelijk over op de laatste en duurste optie. Met de creditcard bij restaurants en hotels proberen geld te krijgen. Na vier locaties zonder cash geld aangedaan te hebben, kwamen we bij een slijterij die ons kon helpen tegen een onredelijk hoog tarief. Ondanks dit stroeve begin en de irritatie dat het zo moeilijk is om aan geld te komen in the city of the living gods, waren we toch opgelucht en boekten we direct onze rondreis voor de volgende dag.

De ochtend begon met uitslapen tot 9 uur. We hadden namelijk een organisatie uitgekozen die een paar uur later vertrok dan de andere organisaties. Op deze manier kom je bij iedere locatie aan als de andere toeristen al vertrokken zijn. De reis zou twee dagen duren en ons langs 10 verschillende locaties brengen. De eerste dag bezochten we verschillende stranden en plaatsen om te snorkelen. Het ene strand was nog mooier dan het ander en elk had iets bijzonders: een prachtig uitzicht, het perfecte witte strand en 1 die bekend stond als hidden beach, omdat hij alleen via een doorgang in de rotsen van nog geen meter doorsnee vanaf de zee bereikt kon worden. De avond werd doorgebracht met een kokosnoot onder de palmbomen, kijkend naar de ondergaande zon terwijl de vers gevangen vis de barbeque op gaat. Toen het donker was, werd ook nog de schijnbaar onbeperkte voorraad rum te voorschijn gehaald die we met de groep onder de sterren hebben gedronken. Op dat soort momenten vergeet je dat je 2 dagen hebt gereisd om er te komen en alle stress die de geldzorgen met zich meebrachten en ben je volmaakt gelukkig.

Na een vrij korte nacht in onze tent werden we niet al te soepel wakker. Iedereen uit de groep was aardig brak getuige de vermoeide gezichten en de lege flessen. We waren er dan ook niet heel rouwig om dat de boot die ons op kwam halen, te laat was, zodat we nog een paar uur op het strand konden recht trekken voor we een wiebelend bootje instapten. Voor de tweede dag van onze tour stonden de lagunes op het programma. Ook deze dag gold dat de ene nog mooier was dan de andere. Ronduit heerlijk was het om vanaf de boot in een kajak te stappen en rond te kijken tussen de rotsen. De dag werd wederom afgesloten met een zeebanket met verse vis, garnalen en krab om uiteindelijk moe, maar voldaan weer in El Nido aan te komen.

Omdat we de smaak van mooie stranden wel te pakken hadden, bezochten we in El Nido ook nog Napcan Beach, een strand dat voorkomt in veel van de top tien lijsten van mooiste stranden ter wereld. En terecht. Met kilometers lang wit zand, kristalhelder water, wuivende palmbomen en nauwelijks mensen, konden we geen enkel minpunt verzinnen. Tot we de volgende ochtend wakker werden en met name Tatiana onder tal van hevig jeukende bulten zat. Een korte zoektocht op internet wees uit dat Napcan Beach niet alleen bekend staat om zijn schoonheid, maar ook om de grote hoeveelheid zandvliegjes. Ik had me meer vermaakt met hardlopen op het strand en minder met op het zand liggen, maar Tatiana had de volle laag gekregen. Als we later terugkijken zullen we vast herinneren hoe mooi het was, maar de zandvliegjes waren wel een echte domper. Zeker ook vanwege het feit dat het heel lang aan kon houden en we er tot onze laatste bestemming, Boracay, last van zouden hebben.